Wat een drukte: Producties, meeloopdagen, #ij19 in Perugia, de redactie van Art Rooijakkers, vakanties, zelfs sollicitaties en ga zo door. Het leven van een condorstudent is zwaar hoor! Natuurlijk is dat onzin, ik ben gezond als een vis, woon in één van de welvarendste landen in de wereld en ben de hele dag bezig met dingen die ik leuk vind, wat wil je nog meer. Toch lijkt het me fijn om even stil te staan bij de dingen waar ik de afgelopen maanden mee bezig ben geweest. De tweede assessments komen eraan en je zou dit kunnen zien als de allereerste voorbereiding daarop. De enige echte ”nuance 1.2”.
Hoewel vier maanden ook niet kort is voelt mijn eerste assessment ondertussen alweer heel ver weg. Tegelijk is alles zo snel gegaan. Het is bizar dat de tweede assessments, en daarmee het eind van dit schooljaar, al over een paar weken zullen plaatsvinden. Na de eerste assessments moest iedereen een aantal weken opnieuw opstarten, maar daarna ging het zo snel dat je spontaan alles vergeet bij te houden op je blog. Mijn klasgenoten en ik kregen de opdracht om de eerste weken onderzoek te gaan doen naar een interessant genre of onderwerp. Wijze adviezen van je coaches zijn er natuurlijk om op te volgen, dus daarom ging ik meteen totaal iets anders doen…
Ik negeerde inderdaad het advies om mijn journalistieke interesses te gaan onderzoeken. Dat deed ik omdat er zich een actuele gebeurtenis voordeed die zo interessant was dat ik spijt zou hebben gekregen als ik er geen journalistieke productie van had gemaakt. Ik heb het hier natuurlijk over de 15.000 jongeren die gingen demonstreren tegen het, naar hun zeggen, gebrek aan overheidsinzet tegen klimaatverandering. Over die productie staan een aantal posts op mijn blog. Het is dus niet nodig om uit te leggen hoe dat is verlopen. Waar ik het wel over wil hebben is waar ik na die productie mee aan de slag ben gegaan.
Nadat ik de ”demonstratieproductie” had afgerond ben ik aan de slag gegaan met een promotiefilm die ik gemaakt heb voor het bedrijf StudiePro. Deze twee grote producties overlapten een beetje. Doordat ik met twee grote producties tegelijk bezig was kreeg ik het idee dat ik met beide producties niet echt grote sprongen maakte. Daarom heb ik besloten om de StudiePro productie tijdelijk aan de kant te zetten, de ”demonstratieproductie” af te maken en daarna pas weer aan de slag te gaan met het bewerken van het filmpje dat ik maakte voor StudiePro.
Ik ben er het afgelopen half jaar achter gekomen dat, hoewel ik wel in staat ben in een groep te werken, ik alleen werken boven werken in een groep verkies. Met name het bewerken vind ik prettiger om zelf te doen. Ik heb gemerkt dat ik het vervelend vond om mensen waarmee ik samenwerk steeds te moeten overtuigen, of ik achteraf nou wel of niet gelijk had, van mijn meningen of ideeën over beslissingen betreffend de productie. Daarnaast vind ik het lastig om dingen uit handen te geven.
Ik denk wel dat dit een van mijn slechtste eigenschappen is. Je moet als journalist immers in een redactie en daarmee samen met andere mensen werken. Een goede oplossing voor mij is het verdelen van de taken. Ik heb gemerkt dat ik bij het redactieonderzoek voor Art Rooijakkers het fijn vond om het werk te verdelen. Je kunt bijvoorbeeld sub-onderwerpen verzinnen. Hierdoor werk je als het ware in de groep alsnog zelfstandig. Achteraf ga je dan samen reflecteren op het werk van de ander. Zo produceer je in een groep, maar kun je toch zelfstandig werken.
⠀
Het onderzoeken is goedgekomen
Nadat ik de productie over de demonstrerende jongeren afgerond had voelde ik me toch een beetje schuldig dat, terwijl mijn klasgenoten er volop mee bezig geweest waren, ik geen onderzoek gedaan had. Daarom ging ik op zoek naar een genre waar ik me in wilde verdiepen. Naast video en theater heb ik nog één grote passie: auto’s. Daarom wilde ik graag kijken of ik mijn passie voor auto’s kon combineren met journalistiek.
Daarom ben ik samen met Jesse Busser in de wereld van de autojournalistiek gedoken. We hebben veel internetonderzoek gedaan over bijvoorbeeld de vraag waar autojournalisten hun informatie vandaan halen. Ook hebben we met AutoWeek gesproken over hun productieproces. Ten slotte heb ik het boek ”Auto journalistiek” van Ted Sluymer gelezen. Een boek geschreven door een autojournalist aan het eind van zijn actieve carrière waarbij hij terugblikt op zijn beroep. Het boek kwam in 2003 uit waardoor sommige informatie relatief achterhaald is. Ik moest wel even door termen als ”floppy disk” en ”telegram” heen lezen, maar daarnaast was het boek erg goed te lezen en ook zeer leerzaam.
⠀
Wat wil ik de komende vier weken nog doen
De komende vier weken wil ik graag de volgende dingen afwerken:
-‘Middelburgproductie’ bewerken en als het nog mogelijk is de missende beelden aanvullen
-Productieblogs van de ‘Middelburgproductie’ bij werken
-Goed reflecteren op de Middelburgproductie
-(auto)journalistiek en het social-mediaplatform Instagram combineren om zo de competentie ‘innovatie’ aan te pakken
De komende vier weken gaan gevoelsmatig erg druk worden. Ik zal hard moeten werken en prioriteiten moeten stellen. Ondanks dat heb ik wel het volste vertrouwen dat het gaat lukken en dat ik het jaar positief af kan sluiten. Op naar ‘het antwoord’!